Jane Harper- De droogte

Recensie


Titel: De droogte
Auteur: Jane Harper

Uitgeverij: A.W. Bruna Uitgevers
Genre: Literaire thriller
Uitgave: februari 2017
pagina's:336











*** Na het lezen: "Het boek laat je pas los ..
bij het laatste blad.
Het is echt een prachtboek!" ***



Beste Lezers,

Met grote nieuwsgierigheid wachtte ik mijn moment af, om deze te mogen gaan lezen. Het debuut won in 2015 een Victorian Premier's Literairy Award. De rechten zijn inmiddels in 22 landen verkocht. Het boek kwam na verschijnen in Australië nummer 1 in de hitlijsten. 

Dat is nogal wat. En geeft toch zeker een grote nieuwsgierigheid, en schept ook een grote verwachting. Maar wat kan je verwachten en maakt het boek dit waar? 


En ..jahaa, het heeft al mijn verwachtingen helemaal waargemaakt, want ik vind het een supermooie thrillerdebuut! Een supermooie mustread.  




Eigen samenvatting:

Er was al 2 jaar een zware droogte in Kiewarra ( Australie). De vliegen hadden het goed met alle dode dieren. Dit keer vonden ze ook iets anders dan dierenvlees.
Als Aaron Falk bij de kerkdienst arriveert van zijn overleden jeugdvriend, komen er een aantal herinneringen naar boven. Hij heeft de overleden Luke al 5 jaar nu niet meer gezien. En nu is hij bij deze dienst. Gerry, Lukes vader, had Aaron een brief gestuurd, om te vragen of hij zou langskomen. Tijdens de dienst worden er foto’s van vroeger getoond Oa. van een meisje dat 20 jaar geleden is overleden. Het is een pijnlijke herinnering. Tevens is het pijnlijk voor Falk om weer in het stadje te zijn. Hij wil daarom zo snel mogelijk naar huis.

De vader van de overleden Luke vraagt hem om langer te blijven. Want is Luke wel door zelfmoord om het leven gekomen, nadat hij vrouw en zoon had omgebracht? Samen met politieagent Raco gaat hij de zaak verder onderzoeken. Falk is eigenlijk van een andere politie-afdeling, maar zijn aandacht is gewekt. 
Stukje bij stukje komen zaken van vroeger weer boven drijven. Tevens lijken er nieuwe mysteries boven zijn hoofd te hangen.

Wat gebeurde er met Luke? Wat dreef hem ertoe? En wie is verantwoordelijk voor de dood van zijn jeugdvriendinnetje Ellie die 20 jaar geleden plaatsvond?


{ Falk kon niet geloven dat die foto werd getoond. Hij wierp een snelle blik op Gerry Hadler, die met opeengeklemde kaken recht voor zich uit keek.”}

De elementen:

De cover ziet er indrukwekkend uit, het lijkt op een veld met donkere wolken. Oogt iets angstaanjagend. Met duidelijke titel. De cover trekt aan. De flaptekst is duidelijk en heeft gelukkig nog geen geheimen prijs. De schrijfstijl is 3e persoon. We lezen vanuit Aaron Falk. Door middel van Flashbacks wordt het mysterie duidelijk.


{ “Luke loog, jij loog. Hoe kort was de weg van dat besluit naar dit moment? De vraag deed pijn als een blauwe plek.”}  

Mijn mening:
 
Jane Harper heeft hiermee een supergoed thrillerdebuut neergezet. In vlotte zinnen en pakkende tekst zit je als lezer gelijk in het verhaal. Je kan het boek gewoon niet wegleggen. Het heeft alle ingrediënten voor een topboek: goed lettertype, goed verhaal, mooie opbouw….en een meeslepende spanning. Naarmate je verder leest kan je de spanning gewoon voelen, je kan de droogte bijna ruiken en de vliegen bijna horen. Afijn..ik vond het prachtig!

Bijna helemaal aan het einde, wordt het mysterie pas ontrafeld. En wordt duidelijk hoe alles in elkaar steekt. En dat is echt heel knap door Jane Harper. 
Ontzettend genoten en spannend tot het laatste blad. 
Ontroerend einde.  Goed voor 5 sterren, met een plusje.





De auteur

Jane Harper heeft ruim dertien jaar als journalist gewerkt. De droogte, haar thrillerdebuut, won in 2015 de Victorian Premier’s Literary Award voor een nog ongepubliceerd manuscript. De rechten zijn inmiddels aan 22 landen verkocht en de filmrechten zijn gekocht door Reese Witherspoon en Pacific Standard. Het werd na verschijnen in Australië nummer 1 in de bestsellerlijsten.


Mijn waardering: 


5 sterren voor dit topboek! 



Reacties

Populaire posts van deze blog

Simone van der Vlugt- Schilderslief

Thriller Recensie: Loes den Hollander - Geloof mij nooit.

De Camino - Anya Niewierra - De recensie